Als we verantwoordelijkheid beginnen te nemen, kunnen we ons leven veranderen. De belangrijkste assistent is in dit geval proactief denken. Om het in onszelf te ontwikkelen betekent leren hoe we kunnen kiezen hoe we precies reageren op wat er gebeurt, wat we zullen zeggen en wat we zullen doen zonder te bezwijken voor de eerste impuls. Hoe je dat doet?

We bevinden ons constant in situaties waarin mensen de verantwoordelijkheid naar ons veranderen en merken niet eens op hoe wij zelf hetzelfde doen. Maar op deze manier is het onmogelijk om te slagen. John Miller, een zakelijke trainer en auteur van de methodologie voor de ontwikkeling van persoonlijke verantwoordelijkheid, vertelt met voorbeelden uit zijn leven hoe hij verantwoordelijkheid kan nemen, en waarom is het nodig.

Persoonlijke verantwoordelijkheid

Ik reed naar het benzinestation om koffie te drinken, maar de koffiepot was leeg. Hij wendde zich tot de verkoper, maar hij richtte zijn vinger op zijn collega en antwoordde: "Haar afdeling is verantwoordelijk voor koffie".

Je herinnert je waarschijnlijk een dozijn dergelijke verhalen uit je leven:

• "Het beheer van de winkel is niet verantwoordelijk voor de dingen die in de kasten zijn achtergelaten";
• "Ik kan geen normale baan krijgen, omdat ik geen verbindingen heb";
• "Getalenteerde mensen krijgen geen kans om door te breken";
• "Managers ontvangen miljoenen jaarlijkse bonussen, maar ze hebben me geen enkele bonus gegeven voor 5 jaar werk".

Dit zijn allemaal de facetten van onontwikkelde persoonlijke verantwoordelijkheid. U zult veel minder vaak een omgekeerd voorbeeld vinden: u hebt goed gediend, in een moeilijke situatie geholpen, het probleem snel opgelost. ik heb het.

Ik kwam het restaurant binnen om te eten. Er was weinig tijd, en bezoekers - de menigte. Een ober met een berg vuile gerechten op een lade gingen haastig en vroeg of ze me serveerden. Ik antwoordde dat nog niet, maar ik zou graag een salade, rollen en een voedingsbelang willen bestellen. Het bleek dat er geen cola was en ik moest om water vragen met citroen. Binnenkort ontving ik mijn bestelling, en een minuut later een voedingsbelang. Jacob (dat was de naam van de ober) stuurde zijn manager naar de winkel voor haar. Ik had zelf geen tijd.

Een gewone werknemer heeft niet altijd de mogelijkheid om een ​​fantastische service aan te tonen, maar proactief denken is voor iedereen beschikbaar. Het is voldoende om te stoppen met bang te zijn om verantwoordelijkheid te nemen en op te geven met liefde voor je werk. Praktisch denken wordt beloond. Na een paar maanden reed ik weer een restaurant binnen en ontdekte dat Jacob is grootgebracht.

Verboden vragen

Vervang de vragen van de vragen door vragen. Dan kun je persoonlijke verantwoordelijkheid ontwikkelen en de psychologie van het slachtoffer afdoen.

'Waarom niemand van me houdt?"," Waarom niemand wil werken?"," Waarom is het mij overkomen??"Deze kwesties zijn onproductief omdat ze niet tot een beslissing leiden. Ze laten alleen zien dat de persoon die hen stelt een slachtoffer is van de omstandigheden en niets kan veranderen. Het is beter om van het woord "waarom" af te komen.

Nog twee klassen van "verkeerde" vragen: "wie" en "wanneer". “Wie is hiervoor verantwoordelijk?"," Wanneer de wegen in mijn omgeving worden gerepareerd?"In het eerste geval dragen we de verantwoordelijkheid over aan een andere afdeling, werknemer, chef en vallen we in de vicieuze kring van beschuldigingen. In het tweede - we bedoelen dat we alleen maar kunnen wachten.

De journalist in de krant stuurt een verzoek naar de persdienst op een fax en wacht op een antwoord. Twee dagen. Bel luiheid en de deadlines zijn verpakt onder het artikel. Als er nergens is om uit te stellen, belt hij. Ze spraken lief met hem en stuurden 's morgens een antwoord

. Het duurde 3 minuten en de journalist heeft het werk 4 dagen uitgesteld.

Corrigeren vragen

"Correcte" vragen beginnen met de woorden "dat?" En hoe?":" Wat kan ik doen om de situatie te veranderen?"," Hoe een klant loyaal te maken?"," Hoe efficiënter te werken?"," Wat moet ik leren om meer voordelen voor het bedrijf te bieden?""

Als het verkeerde probleem de positie uitdrukt van een persoon die niets kan veranderen, dan stimuleren de juiste vragen actie en vormen proactief denken. 'Nou, waarom gebeurt dit mij?»Vereist geen antwoord. Dit is eerder een klacht, geen vraag. "Waarom is dit gebeurd?»Helpt om de redenen te begrijpen.

Als je beter bent, kijk dan naar de "verkeerde" vragen, het blijkt dat bijna allemaal retorisch zijn. Conclusie: retorische vragen - kwaad.

Collectieve verantwoordelijkheid

Er is geen collectieve verantwoordelijkheid, dit is oxymoron. Als de cliënt met een claim komt, zal iemand voor hem alleen moeten antwoorden. Zelfs fysiek zullen alle werknemers niet in staat zijn om in de rij te staan ​​voor de ontevreden bezoeker en gezamenlijk op de klacht reageren.

Laten we zeggen dat u een banklening wilt krijgen. Kwam naar de afdeling, ondertekende alle documenten, wacht op het resultaat. Maar er ging iets mis en de bank meldt haar beslissing op geen enkele manier. Geld is zo snel mogelijk nodig en u gaat naar kantoor om het te begrijpen. Het bleek dat uw documenten verloren waren gegaan. U bent niet geïnteresseerd in wie de schuld is, u wilt het probleem snel oplossen.

De bankmedewerker luistert naar uw onvrede, vraagt ​​oprecht om vergeving, hoewel hij niet de schuld is, van de ene afdeling naar de andere loopt en na een paar uur komt met een gemaakte positieve beslissing. Collectieve verantwoordelijkheid - persoonlijke aansprakelijkheid in zijn puurste vorm. Dit is de moed om een ​​fluitje te nemen voor een heel team en moeilijkheden om te gaan.

Het geval met de ober Jacob is een goed voorbeeld van collectieve verantwoordelijkheid. Het doel van het bedrijf is om elke klant aandachtig te zijn. Zowel de ober als de manager volgden haar. Denk na over wat uw directe leider zou zeggen als u hem voor Coca-Cola voor de klant zou sturen? Als hij niet klaar is voor een dergelijke handeling, dan is hij niet om de ondergeschikten van het bedrijf aan het bedrijf te onderwijzen.

Theorie van kleine zaken

We zijn vaak niet tevreden met wat er om ons heen gebeurt: ambtenaren nemen steekpenningen, verbeter de tuin niet, de buurman heeft de auto geplaatst zodat je niet kunt passeren. We willen constant andere mensen veranderen. Maar persoonlijke verantwoordelijkheid begint bij ons. Dit is een banale waarheid: wanneer wij zelf veranderen, beginnen de wereld en de mensen om ons heen ook rustig te veranderen.

Ik kreeg een verhaal te horen over een oude vrouw. Een gezelschap van tieners verzamelde zich vaak in haar ingang, ze dronken bier, strooisel en luidruchtig. De oude vrouw bedreigde de politie niet en represailles, verdreef hen niet. Ze had thuis veel boeken en ze begon ze overdag in de ingang te brengen en op de vensterbank te zetten, waar tieners meestal verzamelden. Eerst lachten ze hierom. Geleidelijk aan hen gewend en begon te lezen. Vrienden gemaakt met de oude vrouw en begon haar boeken te vragen.